یافته های تصویربراری در کودکان با سابقه یکبار عفونت ادراری:مقایسه با کودکان دارای

سابقه عفونت ادراری مکرر

دکتر سید علی علمداران- استادیار رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

دکتر فاطمه قانع- استادیار اطفال دانشگاه علوم پزشی مشهد

دکتر میترا ناصری – استادیار اطفال دانشگاه علوم پزشکی مشهد

دکتر محمد اسماعیلی – استادیار اطفال دانشگاه علوم پزشکی مشهد

آسیه برادران – دانشجوی پزشکی

مقدمه : علیرغم پیشرفت روزافزون طب کودکان، عفونت ادراری هنوز هم از بیماریهای قابل بحث بوده و یکی از شایعترین بیماریها به ویژه در کودکان و در جنس مونث است، به طوریکه عامل 20% از مراجعات به پزشکان متخصص اطفال بوده 3% دختران و 1% پسران و حداقل یکبار در طول زندگی دچار عفونت ادراری میشوند(1) ریفلاکس وزیکویورترال یا به عبارتی برگشت ادرار از مثانه یه حالب، به عنوان اختلال آناتومیک اداراری، شایعترین اختلال در کودکان مبتلا به عفونت ادراری بوده و با زمینه سازی برای ایجاد پیلونفریت منجر به تشکیل اسکار، فشار خون و حتی نارسایی کلیه می گردد. (1 و 2) عفونت ادراری بوده و شایعترین عامل فشار خون و علت 10% موارد پیوند کلیه در کودکان است. ریفلاکس به معنای بازگشت جریان ادراری از مثانه به کلیه به عنوان اختلال آناتومیک ادراری همراه عفونت دستگاه ادراری منجر به اسکار در کلیه و عوارض جبران ناپذیر میگردد. در نتیجه باعث مشکلات فراوانی تا پایان عمر برای کودک و هزینه هنگفت برای جامعه میشود . اکثر این عوارض را می توان با تشخیص زودرس و درمان مناسب پیشگیری نمود . ریفلاکس وزیکویورترال معمولا در طی بررسی رادیولوژی در کودکان مبتلا به عفونت ادراری کشف می شود. VCUG بعنوان تست استاندارد تشخیصی و درجه بندی ریفلاکس پذیرفته شده است(3). و بعنوان یکی از موراد با سابقه یک یا بیش از یکبار عفونت ادراری باید مورد بررسی رادیولوژی قرار گیرند. هنوز کاملا پذیرفته شده نبوده و بعنوان یکی از موارد مورد سوال و تناقص در برخورد تشخیصی با بیماران دارای عفونت دارای عفونت ادراری ، همین استفاده از روش های تشخیصی انوازیو مانند VCUG در بیماران با سابقه یک یا بیش از یکبار عفونت ادراری است. بعنوان مثال اگر چه توصیه های کنونی در انگلستان ضرورت انجام VCUG در همه کودکان زیر 5 سال بعد از اولین عفونت ادراری را مورد تاکید قرار می دهند، ولی هنوز فواید این استراتژی مورد سوال است. هدف از این مطالعه ارزیابی مقایسه ای یافته های سونوگرافی و VCUG در کودکان با سابقه یک یا بیش از یکبار عفونت ادراری است.

کلید و واژه ها : کودکان، عفونت ادراری، ریفلاکس وزیکواورترال، سونوگرافی، سیستوگرافی با ماده حاجب

 

 

اپیدیدیمواورکیت بروسلایی در گروه سنی کودکان

دکترمحمد اسماعیلی *، فوق تخصص نفرولوژی کودکان، استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد

خلاصه هدف: بروسلوز بیماری مشترک حیوان و انسان است که می تواند ارگانهای مختلف بدن انسان از جمله سیستم ادراری تناسلی را مبتلا کند.

روش مطالعه: تمام بیماران داری تشخیص اپیدیمواورکیت در گروه سنی کودکان (3تا 16 سال) در یک دوره 10 ساله مورد بررسی قرار گرفتند . معیار تشخیصی اپیدیدموارکیت بروسلائی ععلائم بالینی درد، تورم و حساسیت بیضه همراه با تست آگلوتیناسیون سرمی مثبت بود. سیر بالینی و یافته های پاراکلینیکی در بیماران دچار اپیدیدیمواورکیت باکتریال غیراختصاصی و بیماران مبتلا به اپیدیدیمواورکیت بروسلایی مقایسه شدند .

یافته ها: از 21 بیمار در گروه سنی کوکان (3 تا 16 سال) مبتلا به اپیدیدیمواورکیت ، در 8 نفر تشخیص اورکیت بروسلایی داده شد، تب، لکوسیتوز، افزایش سدیمانتاسیون گلبولهای سرخ در معدودی از بیماران وجود داشت . علادم التهاب (درد و حساسیت همراه با گرمی و قرمزی)بیضه ها شدت بسیار کمتری در مقایسه با گروه غیراختصاصی داشت. تمام بیماران با درمان کلاسیک برونسلور بهبود یافتند.

نتیجه گیری : با توجه به تفاوت درمان اپیدیدیمواورکیت باکتریال غیراختصاصی و بروسلا، در مناطق آندمیک تشخیص بروسلوز در بیماران مبتلا به اپیدیدیمواورکیت مدنظرقرار گرفته و تست های تشخیصی بروسلوز برای بیماران انجام شود.

واژه های کلیدی : بروسلوز، اپیدیدیمواورکیت، کودکان، دستگاه ادراری و تناسلی، اورکیت

 

 

بررسی میزان مقاومت های آنتی بیوتیکی اشریشیا کلی های جداشده از عفونتهای ادراری کودکان

دکتر محمد قهرمانی-دکتر حسین مختاریان

خلاصه: عفونت های دستگاه ادراری یکی از عفونت های باکتریال شایع در کودکان بوده و اشریشیا کلی به عنوان مهمترین عامل عفونت ادراری مطرح می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان شیوع گونه های میکروبی و مقاومت های آنتی بیوتیکی اشریشیاکلی های جدا شده از عفونت های ادراری کودکان، با توجه به افزایش روز افزون مصرف آنتی بیوتیک ها و افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی انجام گردید.

روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی- کاربردی، 2616 نمونه ادرار به روش تصادفی ساده، جهت جداسازی گونه های میکروبی توسط روشهای استاندارد مورد آزمایش قرار گرفته و تستهای حساسیت توسط روش کربی- بایر روی اشریشیاکلی های جدا شده از 169 کودک مبتلا به عفونت ادراری در سنین بین 1 ماه تا 10 سال با میانیگن 81/2 سال و انحراف معیار 67/2 صورت پذیرفت و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز گردیدند.

یافته ها : نتیجه کشت 378 نمونه ادرار مثبت و 2234 نمونه ادرار دارای مقادیر کم باکتری و یا استریل بودند . توزیع سنی بیماران بر اساس دهه تعیین و بیشترین موارد مثبت، 213 نمونه (34/56/%) در دهه اول زندگی مشاهده گردید . در گروه اخیر، اشریشیاکلی بیشترین عامل عفونت (34/79/%)و بعد از آن گونه های استافیلوکوک (92/8%) و کلبسیلا پنومونی (45/8%) و پروتئوس ولگاریس (81/2%) و پزودوموناس ایروجینزا (47/0%) جدا گردیدند. نسبت به عفونت های ادراری در جنس مونث (55/74/%) به طور معنی دار بیشتر از جنس مذکر (44/25/%)بود (P=0.0001) اشریشیاکلی های جدا شده نسبت به آموکسی سیلین (4/99/%) و آمپی سیلین (63/97/%)مقاوم بوده و نسبت به سیپروفلوکساسین (98/86/%) و سفتی زوکسیم(62/55/%) حساس بودند .

نتیجه گیری : این مطالعه پیشنهاد می کند در مواقع ضروری قبل از مشخص شدن نتایج تست آنتی بیوگرام بهترین آنتی بیوتیکها برای شروع درمان تجربی، سپیروفلوکساسین و سفتی زوکسیم بوده و آموکسی سیلین و آمپی سیلین در درمان عفونتهای ادراری ناشی از اشریشیا کاملا بی تاثیرند. علی رغم شواهد فبلی مبنی بر عدم امکان استفاده از سیپروفلوکساسین به عنوان یک آنتی بیوتیک روتین در درمان عفونت های بیماران زیر 18 سال ، مطالعات اخیر تایید شده توسط FDA ، استفاده از سیپروفلوکساسین را در درمان پیلونفریت و عفونت های ادراری کمپلیکه پیشنهاد و تایید می نماید .

کلید واژه ها : اشریشیاکلی، عفونت ادراری، مقاومت آنتی بیوتیکی، کودکان

 

 

الگوههای مقاومت آنتی بیوتیکی در کودکان دارای عفونتهای مجاری ادراری و همودیالیزی مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاهی

1- دکتر فاطمه فلاح(ارائه دهنده )دانشیار میکروبیولوژی

2- دکتر عبدا... کریمی، استاد بیماریهای عفونی اطفال

3- دکتر صدیقه رفیعی طباطبائی، استادیار بیماریهای اطفال

4- محمد علی ملکان، کارشناسی ارشد میکروبیولوژی

5- حمیده بهزادنیا، داروساز

سابقه و هدف: عفونتهای ادراری بعنوان شایعترین عفونت با مقاومت پیشرونده به آنتی بیوتیکها در سراسر جهان ملاحظه شده است. تشخیص و درمان عفونتهای ادراری در کودکان باید مورد توجه قرار گیرند تا منجر به مشکلاتی در درستگاه ادراری برای آنها نشوند .

این تحقیق جهت مشحص نمودن باکتریهای مولد عفونت های ادراری و تعیین مقاومتهای آنتی بیوتیکی آنها در کودکان بین شش ماه تا هفده سال که تحت درمان دیالیز در مراکز درمانی دانشگاهی بودند انجام شد.

روشها: از 50 کودک مبتلا به عفونتهای ادراری در ظرف استریل نمونه ادرار صبحگاهی گرفته شد . نمونه ها در اسرع وقت به آزمایشگاه فرستاده شد و روی محیطهای کشت مناسب کشت داده شدند . پس از تشخیص باکتریها به روشهای مختلف رنگ آمیزی و بیوشیمیایی تستهای آنتی بیوگرام با استفاده از دیسکهای آموکسی سیلین- کوتریموکسازول- سفازولین- سفالسکین سفیکسین- نالی دیکسیک اسید- سفتریاکسون- سفوتاکسیم- جنتامایسین- سفتی زوکسیم- سیبپروفلوکسازین- نیتروفورانتوئین و آمیاکسین

نتایج: باکتریهای گرم منفی بیشترین مقاومت را نسبت به آموکسی سیلین (%4/71) و کوتریموکسازول(%1/57) و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین (1/7%) و نیتروفورانتوئین(%4/21) نشان دادند .

باکتریهای گرم مثبت بیشترین مقاومت را نسبت به سفیکسم (100%) کوتریموکساوزل و سفازولین (3/83) و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین (3/33%) نشان دادند . همچنین E.coli به عنوان شایع ترین عامل عفونت ادراری بیشترین مقاومت را نسبت به آموکسی سیلین (4/70%) و کوتریموکسازول (6/55%) و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین (7/3%) و نیتروفورانتوئین(5/18) نشان داد.