ارزیابی بیماری آرتریت ایدیوپاتیک جوانان دربیمارستانهای قائم وامام رضای مشهد ، 80-1377

دکتراحمد هاشم زاده ، دکترفرهاد حیدریان

چکیده

زمینه و هدف : آرتریت ایمیون جوانان یک بیماری با علت نامعلوم است که دراطفال زیر16 سال رخ می دهد و شایع ترین بیماریهای همبندی اطفال و از علل مهم تغییرشکل پایدارمفاصل ونیزنابینائی درکودکان است . با توجه به اهمیت بیماری ، میز ان شیوع ، انواع مختلف بیماری ، علائم بیماری و آزمایشگاهی آن مورد بررسی قرارگرفت .

روش کار : این مطالعه توصیفی – مقطعی جهت بررسی بالینی و آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید جوانان درگروه سنی 6 ماهه تا 12 ساله انجام شد .بیماران مورد بررسی 24 نفربودند که دردومرکز دانشگاهی بیمارستان قائم و امام رضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد درطی 4 سال مورد بررسی قرارگرفتند .اطلاعات به کمک پرسشنامه از پرونده بیماران بدست آمد .داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS مورد آنالیز قرارگرفت.

یافته ها : شایع ترین فرم بیماری نوع پلی آرتیکولربود .اوج ابتلای سنی 11 سالگی بود . ابتلای پسران بیشتر از دختران دیده شد . شایع ترین مفصل درگیرزانو ، مچ پا و مچ دست بود .اکثربیماران بی اشتهایی و تحریک پذیری داشتند .تب در100% بیماران نوع سیستمیک و دوسوم بیماران با نوع پلی آرتیکولروجود د اشت .مهمترین یافته های آزمایشگاهی افزایش CRP.ESR مثبت و آنمی بود . پاسخ درمانی به آسپرین یا کورتن بسیارعالی ارزیابی گردید .

نتیجه گیری: درمطالعه حاضرنسبت به مطالعات مشابه سن شیوع بیماری کمی بالاتربود . تب درصددرصد بیماران مبتلا به نوع ؟؟ سیستمیک و

راش های جلدی دراکثراین بیماران دیده شد بنابراین درموارد وجود تب و راش های جلدی بایستی به فکرآرتریت ایمیون جوانان بود . دراکثریت موارد استفاده از آسپرین و یا پردنیزولون درمان مناسبی برای این بیماران بود .

واژه های کلیدی : آرتریت ایمیون جوانان ، یووئیت مزمن ، فاکتورروماتوئیدی