شيوع چاقي در دانش آموزان 11-8 ساله دريك مدرسه غير انتفاعي در منطقه 12 تهران در زمستان 1381

سهراب گ – نوايي ل

انيستيتو تحقيقات تغذيه اي و صنايع غذايي كشور ، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

مقدمه و هدف : چاقي در كودكان يك مشكل سلامت عمومي است و با افزايش مدت ابتلا به چاقي احتمال ادامه چاقي آنها تا دوران نوجواني وبزرگسالي افزايش مي يابد . چاقي مي تواند باعث افزايش خطر بيماري هاي مزمن مانند ديابت ، سرطان و بيماريهاي قلبي عروقي شود .

هدف از انجام اين مطالعه تعيين شيوع چاقي در دانش آموزان يك مدرسه ابتدايي واقع درمنطقه 12 تهران بود .

روش بررسي : كليه 94 دانش آموز 11-8 ساله يك مدرسه ابتداي مورد بررسي قرار گرفتند . پرسشنامه انفرادي شامل اطلاعات سن ،‌سطح اجتماعي – اقتصادي و تحصيلات والدين براي هر يك از دانش آموزان تكميل گرديد. قد بدون كفش با متر ديواري با دقت 5/0 سانتي متر و وزن با ترازوي حمام Seca با دقت 100 گرم اندازه گيري شد و يافته ها با داده هاي NCHS مقايسه گرديد .

نتايج: نتايج نشان دادند كه متوسط قد در دانش آموزان د رگروه هاي سني 9-8 ، 10-9 ،‌11-10 به ترتيب ( 6±135) ،‌( 7± 137) و ( 7±145) و متوسط وزن ( 8/11 ± 7/33) و (7/11±5/38)و ( 6/8±39) بود .

وزن براي قد 5/19 %‌كودكان بالاتر از صدك 90 و از بين آنها 6/9% با لاتر از صدك 95 بودند و وزن براي سن 6/26% دانش آموزان بالاتر از صدك 90و 6/10% بالاتر از صدك 95 بود

تحصيلات 3/83%‌مادران و 1/80% پدران پايين تر از ديپلم بود. 1/80% پدران شغل آزاد و 90% مادران خانه دار بودند.

نتيجه گيري : با توجه به افزايش شيوع چاقي و اضافه وزن دركودكان موردبررسي ،‌آموزش تغذيه براي كودكان و والدين جهت پيشگيري از چاقي و بيماريهاي مزمن ناشي از آن توصيه مي شود .