نقش پرسنل بخش بهداشتي درماني در پيشگيري ازسوء رفتار دركودكان و ارتقاء بهداشت روان كودكان

طاهره يعقوبي ،‌فاطمه سالمه

دانشكده پرستاري و مامايي نسيبه ساري

سوء رفتاربا كودكان عبارت است ازهر گونه بد رفتاري با كودكان يا افرادي كه درسنين بلوغ به سر مي برند اين بدرفتاري مي تواند از طرف پدر يا مادر يا كساني كه مسؤول مراقبت از او هستند ،‌صورت گيرد سوء‌رفتار با كودكان به سه نوع فيزيكي (970مورد ) جنسي (25%) و عدم رشد ارگانيك (5% موارد ) تقسيم بندي مي شود .

دربسياري از مناطق جهان براي جلوگيري ازاين اعمال تجاوزكارانه تلاش هايي ميشود و از جمله سعي مي كند به كودكان بياموزند كه چگونه از خود مراقبت كنند و بلافاصله يكي از بزرگسالان اطراف خود را با خبر كنند. اين تلاش ها براي يافتن موارد و كمك به آنها بسيار موثر مي باشد.

هدف از پيشگيري بايد بر اساس كاهش فشار مراقبت از كودك ،‌انزواگري خانواده و طولاني شدن مدت از عواقب ناشي از مراقبت والديني ضعيف باشد . ارتقاء خدمات اجتماعي – بهداشتي براي كليه اعضاء‌خانواده و در دسترس بودن آنها هدف ديگر پيشگيري است.

پرستاران به عنوان يكي از اعضاء‌تيم بهداشتي بايد بتوانند موارد رفتار با كودك را تشخيص داده و آنرا گزارش نمايند زيرا ممكن است اولين كسي باشند كه كودك والدين رامشاهده ويا درصورت بستري بودن كودك از وي مراقبت نمايند . وظيفه مهم پرستاران كشف و ثبت گزارش و پيشگيري مي باشد. معاينه فيزيكي و گرفتن تاريخچه دقيق از ابزارهاي تشخيص بدرفتاري محسوب مي شوند . بسياري از موارد سوء رفتار مستلزم آن است كه كودك براي درمان در بيمارستان بستري مي شود و مداخلات پرستاري براي والدين و كودك انجام ميشود .