مطالعه خونريزي خود به خودي داخل جمجمه اي در كودكان (كمتر از 14 سال) در بيمارستان قائم از شهريور 1374 تا شهريور 1384

دكتر محمد فرجي استاد جراحي مغز و اعصاب

دكتر فرح اشرف زاده استاد بيماريهاي مغزواعصاب كودكان

امه سلمه قلي زاده مقدم

مقدمه: خونريزي خودبخودي مغزي در کودکان نادر است ، شايعترين علت آن ناهنجاريهاي عروقي است. هدف اين مطالعه ، بررسي علت شناسي، تظاهرات باليني، درمان و پيش آگهي كودكان مبتلا به خونريزي خودبخودي مغزي میباشد.

روش كار: همه كودكان كمتر از 14 سال را كه در طي 10 سال گذشته با تشخيص خونريزي خودبخودي مغزي در بيمارستان قائم(عج) بستري شده بودند، را مورد بررسی قراردادیم.

نتايج: در مجموع60 بيمار انتخاب شدند ، كه از نضر سنی 38 مورد سن زير يك ماه و 22 بيمار بالاي يك ماه داشتند. متوسط سن بيماران 40 ماه و نسبت دختر به پسر 5/1 به 1 بود. شايعترين تظاهر باليني در كودكان با سن بالاي يك ماه، اختلال هوشياري سردرد و تهوع بودهو در كودكان با سن زير يك ماه ، اختلال تنفسي و آپنه و سپس تشنج بود.

شايعترين علت خونريزي در سن بالاي يك ماه، ناهنجاريهاي عروقي بود(36 درصد) و در درجات بعدي، اختلالات خوني(27 درصد) ، تومورها (9 درصد) ، داروها (9 درصد)، سپتي سمي (9 درصد) و در 9 درصد موارد علتي بدست نيامد. در نوزادان ، نارسي و خفگي زايماني (74 درصد) و سپس اختلالات خوني(21 درصد) از علل شايع بودند.

درمان اوليه علامتي بوده ول درمان اصلی بیماران به عامل خونریزی بستگی داشته است . مرگ و مير بيماران 26 درصد و عوارض در 6/6 درصد از بيماران ديده شد.

نتيجه گيري: شايعترين علت خونريزي در سن بيشتر از يك ماه، ناهنجاريهاي عروقي بوده و. اختلالات خوني نيز در خونريزي مغزي خودبخودي از اهميت بالايي برخورداربود. ازسي تي اسكن بعنوان روش انتخابي جهت بررسي بيماران اسنفاده سده است.

در نوزادان شايعترين علت، نارسي و خفگي زايماني و در مرحله بعد اختلالات خوني و. پيش آگهي بيماران بسيار متغير و حتي تعدادی از بيماران کاملا بدون علائم بودند

كلمات كليدي: خونريزي، كودكان، خونریزی خودبخودي مغزی