مقایسه عوامل خطر چاقی در کودکان مبتلا و دارای وزن طبیعی

احمد نصیری ، طیبه خزاعی

چکیده :

مقدمه و هدف: شویع چاقی در کشورهای پیرشفته ودر حال توسعه هر دو رو به افزایش است. طبق مطالعات شیوع چاقی در مدرسه 10-5 درصد می باشد. چاقی در کودکان با مشکلاتی چون افسردگی ، اجتماع گریزی، آپنه و همراه است.

عوامل مستعد کننده، بی تحرکی، عادات نامناسب غذایی، چاقی والدین و... می باشند که در برخی مطالعات این عوامل با چاقی مثبت و در برخی منفی ذکر شده است.هدف این مطالعه تعیین عوامل خطر چاقی در دانش آموزان دبستانی می باشد.

روش پژوهش : در این مطالعه مورد- شاهدی با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای، 35 دانش آموز از مدارس شهر بیرجند با BMI بالاتر از صدک 95 به عنوان گروه مورد و همین تعداد دانش آموز هم سن و هم جنس با BMI پایین تر از صدک 85 به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. قد دانش آموزان با قد سنج سکا با دقت cm 1/0 ووزن با ترازوی دیجیتال با دقت kg 1/0 اندازه گیری و BMI والدین براساس گزارشات فردی آنها از قد و وزنشان گردید و سایر داده ها با پرسش از مادر دانش آموزان جمع آوری شد.

نتایج: از 70 کودک، 35 پسر و 35 دختر ، 14% دختران و 85 پسران چاق بودند ارتباط BMI کودکانبا نوع تغذیه در زمان شیرخوارگی با (03/0=P) و شغل والدین با(001/0=P) و تحصیلات پدر با (01/0=P) ومیزان تحرک کودکان با (002/0=P) و میزان تماشای تلویزیون (03/0=P) معنی دار بود .همین طور تفاوت میانگین سن مادران در زمان بارداری کودک و BMI والدین در دو گروه مورد شاهد معنی دار بود.

نسبت شانس چاقی کودکان با چاقی پدر (07/4-10/2= %95 CI) و با چاقی مادر (64/6-28/3= %95 CI) و با چاقی هر دو والد (06/21-55/6= %95 CI)بود.

نتیجه گیری : از آنجا که عوامل خطرساز دوران کودکی تا سنین بعدی ادامه دارد وبهترین زمان برای شناخت و پیشگیری از چاقی مشخص بوده و هر نوع برنامه ریزی در این زمینه بایستی با توجه به عوامل خطر چاقی باشد و آموزش گسترده در مدارس و جامعه را می طلبد.

کلید واژه ها: اندکس توده بدنی، چاقی، دانش آموز، عوامل خطر