نگاه كودك به ديگران و نگاه ديگران به كودك در پرتو بيم و اميد

دكتر سعيد سعيدي رضواني (متخصص بيماري‌هاي كودكان و نوجوانان)

از زماني كه انسان پا به عرضه وجود مي‌گذارد و قدم در حيات جسماني سراسر پستي و بلندي مي‌نهد، نگرشي را نسبت به محيط آغاز مي‌كند كه با گذشت زمان تحولي مثبت و يا منفي را به دنبال دارد و در نقطه مقابل اين بينش، ديگران نيز به او به شكلي ديگر مي‌نگرند گويا كه دو بينش و نگرش و دو دنياي متفاوت در كنار هم قرار گرفته‌اند. كودك صادقانه مي‌بيند و ديگران مغرضانه، قلب پاك كودك راست مي‌گويد و راست مي‌پندارد و ديگران اين راستي را با وعده‌هاي دروغ پاسخ مي‌دهند. او در مقابل تواضعش، غرور مي‌بيند و در مقابل يكرنگي‌اش، دو رويي و در مقابل سادگي‌اش، مكر و فريب و .... در واقع كودك در مقابل فطرت پاك خود، فطرت‌هايي مملو از افراط و تفريط‌ها را كه به زنگار آلودگي‌هاي مختلف فكري و رفتاري آغشته شده‌اند نظاره مي‌كند و به اين طريق دوران عمر خود را سپري مي‌كند تا به سن بزرگي مي‌رسد و در كنار اين تحول جسماني با آينده‌اي مواجه مي‌شود كه بايد براي همان صفات پاك و خالص دوران كودكي‌اش سال‌ها بكوشد تا دوباره آن‌ها را به‌دست آورد. آري بيم و اميد‌‌هاي كودكانه‌اش پس از گذشت سال‌ها، شكلي ديگر و محتوايي متفاوت يافته و اكنون كه وارد مرحله اجتماعي‌‌اش شده، مي‌بيند كه ديگران همان نگاه اول را به او ندارند، پس بايد از بسياري چيزها بترسد و به بسياري نيز اميدوار باشد.