آبسه رتروفارنژیال

دکتر محمد حسن اعلمی، دکتر اسماعیل صادقی، دکترعلی حسینی نسب

آبسه رتروفارنژیال، عفونت خطرناک فضای عمقی گردن است که نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد .

ممکن است منشا طبی یا تروماتیک داشته باشد. از آن اخیرا به عنوان اپی گلوتیت هزاره جدید نام برده شده است. 75% بیماران کوچکتر از5 سال و 50%کوچکتراز 3 سال هستند.

تصویر بالینی کودک مبتلا به آبسه رتروفارنژیال با تب بالا و ظاهر توکسیک ممکن است شبیه اپی گلوتیت باشد، ولی شروع آن کمتر ناگهانی است. استریدور، علامت اختلال شدید راه هوایی است و درکودکان کم سن بارزتراست وبا بزرگ شدن اندازه آبسه افزایش می یابد.

در صورت شک بالینی به آبسه رتروفارنژیال، شمارش افتراقی گلبول های سفید ورادیو گرافی لاترال بافت نرم گردن بایستی انجام شود. زمانی که فضای رتروفارنژیال در محاذات مهره دوم گردن، دو برابر قطر جسم مهره شود، سلولیت یا آبسه رترو فارنژیال مورد شک قرار می گیرد.

سی تی اسکن گردن همراه با ماده کنتراست درافتراق آبسه از سلولیت یا فلگمون بسیار کمک کننده است.

آبسه رتروفارنژیال در کودکان پلی میکروبیال است و ارگانیزم های جدا شده، معمولا منعکس کننده فلور دهان و نازوفارنکس می باشند .

در صورت وجود دیسترس تنفسی، قبل از انجام روش های تشخیصی، راه هوایی بایستی تامین گردد. درمان اولیه بایستی شامل کلیندامایسین یا آمپی سیلین سولباکتام باشد.

زمانی که آبسه مورد شک است، برش و درناژ جراحی بایستی انجام گیرد . مدت زمان بستری و دوره درمان با آنتی بیوتیک داخل وریدی عمدتا کوتاه است ( کمتر از 5 روز ) و تصمیم برای ترخیص بیمار و تبدیل به درمان خوراکی بر اساس بهبود وضعیت بالینی است.