جایگزینی و عفونت انوازیو با باکتریها در دستگاه تنفس فوقانی کودکان

دکتر اسماعیل صادقی، بخش کودکان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه:عفونتهای تنفسی فوقانی بیشترین علت مراجعه کودکان به پزشک را شامل میشوند . بیش از 50 درصد این عفونتها ویروسی بوده و به آنتی بیوتیک نیاز ندارند. استفاده امپریک از آنتی بیوتیک در عفونتهای تنفسی نیاز به شناسایی و حساسیت آنتی بیوتیکی باکتریهای دارد که عفونت های چرکی دستگاه تنفسی فوقانی را به وجود می آورند .

روش بررسی: از 2190 بیمار مورد مطالعه در دو دوره بررسی (1385-1383 و 1379-1376) 1310 پسر و 880 دختر و نسبت پسر به دختر 5/1 -1 بوده است . از 2807 نمونه کلینیکی، 2353 نمونه (8/83 درصد) از بینی 401 نمونه (2/14 درصد) از حلق و بقیه (7/1 درصد) از چشم و گوش و خلط بوده اند . تشخیص کلینیکی در این کودکان به ترتیب عبارت بودند از رینیت چریکی 2277 مورد (5/68 درصد) سینوزیت 452 مورد (6/13 درصد)، فارنژیت تونسیلیت 210 مورد (3/6 درصد) اتیت میانی 225 مورد (7/6 درصد) کونزونکتیویت/ کونژونکتیویت رینیت چرکی 137 مورد 137 (1/4 درصد) و آدنیت گردنی 22 مورد 6/0 درصد) بیشترین موارد بیماری در 6 ماهه دوم سال (پائیز و زمستان) بوده است.

نتیجه : ارگانیسم های جدا شده از عفونتهای تنفسی فوقانی در کودکان به ترتیب شیوع عبارت بوده اند از : استافیلوکک کوآگالاز مثبت 543 (30 درصد)، استرپتوکک پنومونیه515 515 (5/28 درصد)موراکسلا کاتارالیس 347 (2/19 درصد)، هموفیلوس انفلونزا 150(3/8 درصد) استرپتوکک بتا همولی تیک گروه 210A (6/11 درصد) و استرپتوککهای بتا همولی تیک غیر 38A ( 2 درصد). در دوره اول استپتوکک پنومونیه بیشترین عامل جدا شده و پس از آن به ترتیب استافیلوکک کوآگولاز مثبت و موراکسلا بوده اند در ردیف دوم و موراکسلا در ردیف سوم قرار داشته اند . تعداد موارد موراکسلا مرتب در حال فزونی بوده بطوری که در ماهه آخر سال 85 بیشترین موارد جدا شده را شامل می شده است . نسبت مثبت شدن نمونه های کلینیکی در تمام سالهای مطالعه در حدود 60 درصد ثابت بوده است . توزیع فصلی ایزوله های کلینیکی متفاوت بوده است و نسبت جداسازی هر 6 ارگانیسم عمده بخصوص موراکسلا در فصول سرد سال (پائیز و زمستان) بیشتر از بهار و تابستان بوده است .حساسیت استافیلوکک، موراکسلا و هموفیلوس انفولانزا به پنی سیلین در حد صفر و با استروپتوکک پنومونیه در حدود 20 درصد است . حساسیت استافیلوکک به آموکسی سیلین در حد صفر و به سفالسکین و سفالوتین در حدود 60 درصد ولی به کلوکساسیلین، کو آموکسی کلاو و اریترومایسین بالای 90 درصد است . حساسیت استافیلوکک به کلیندامایسین و انکومایسین، آزیتومایسین و کوتریماکسازول در حدود 90 درصد است .یا بیشتر است . صد در صد سوش های استافیلوکک به سیپروفلوکساسین و سفوراکسیم حساس اند .در حدود یک چهارم استروپتوکک های پنومونیه جدا شده از دستگاه تنفسی فوقانی به پنی سیلین کاملا مقاوم اند حساسیت این ارگانیسیم به کلوکساسیلین در حدود 40 درصد به اریترومایسین در حدود 85 درصد ، به آزیترومایسین در حدو 80 درصد، به سفالسکین در حدود 5/95 درصد و به کلیندامایسین، سیپروفلوکساسین و وانکومایسین بالای 90 درصد است . حساسیت این میکروب به سفوراکسیم صد درصد ولی به کوتریموکسازول 33 درصد است . تقریبا 100 درصد سوش های مورکاسلا در حال حاضر به کوآموکسی کلاو، سفوراکسیم، آزیترومایسین و سیپرو حساسیت بالایی نشان می دهند . حساسیت موراکسلا به کلیندامایسین، کوتریموکسازول و وانکومایسین به ترتیب 5/53، 21 و 86 درصد است . صد درصد سوش های هموفیلوس آنفلونزا به پنی سیلین و در حدود نیمی از آنها ب آموکسی سیلین مقاوم اند . بیش از 60 درصد به گلوکساسیلین و اریترومایسین و کلیندامایسین حساس اند و بیش از 90 درصد به اریترومایسین، سیپروفلوکساسین و وانکومایسین حساس اند . نزدیک به 70 درصد این سوش ها به کوتریموکسازول مقاوم اند و در حدود 80 درصد به آزیترومایسین حساس اند .

نتیجه نهایی : در عفونتهای تنفسی فوقانی کودکان درمان مناسب با آنتی بیوتیک نیاز به آگاهی از نوع باکتری ایجاد کننده بیماری و حساسیت آن به داروهای ضد میکروبی دارد . استفاده مناسب از آنتی بیوتیک برای مدت کافی و دوز مانع از بروز مقاومت دارویی میشود