بررسي اتيولوژي تشنج نوزادي در بيمارستان علوي اردبيل در سال 81

دكتر مهرداد ميرزا رحيم: فلوي نوزادان، دكتر رضا سعيدي: فوق تخصص نوزادان، دكتر احمد معماري: پزشك عمومي

خلاصه:

مقدمه و اهداف: تشنج از مشكلات شايع دوره نوزادي بوده و شيوع كلي آن در جمعيت نوزادان (overall prevalence) در يك مطالعه روي 54 هزار نوزاد ترم و پره ترم، معادل 5/0% بوده است، در مطالعه ديگري روي 41 هزار نوزاد، انسيدانس 23/0 به دست آمد. البته آمار تشنج، در نوزادان كم وزن و يا عارضه دارد، بسيار بيش از اينهاست به طوري كه در بعضي مطالعات انجام شده، انسيدانس تشنج در نوزادان زير kg 5/2 تا 20%، و در نوزادان زير kg 5/1 معادل 25%، و در نوزادان هايپوكسيك ايسكيمك انسفالوپاتي تا 50% بوده است.

از طرف ديگر، در تشنج هاي نورزادي در بسياري از موارد مي توان به اتيولوژي بيماري دست يافت و بر آن اساسا طول مدت درمان و پيش آگهي بيماري را تعيين كرد. لذا اين تحقيق به منظور تعيين فراواني نسبي اتيولوژي ها، زمان بروز ميزان پاسخ به درمان، و ريسك فاكورهاي تشنج انجام گرفت.

روش كار: در اين مطالعه 4632 نوزاد زنده به دنيا آمده در بيمارستان علوي اردبيل در سال 1381 مورد بررسي قرار گرفتند، روش مطالعه به صورت مقطعي و گذشته نگر بود. 79 نفر از اين نوزادان دچار تشنج باليني شده بودند كه 9 نفر، به دليل نقص يا غيرقابل اعتماد بودن اطلاعات پونده ها از مطالعه حذف شدند، در 70 نفر باقيمانده، ابتدا مطالعه توصيفي به روي اتيولوژي تشنج آنها انجام و سپس آناليز تحليلي در مورد زمان بروز، ميزان پاسخ به درمان، و ريسك فاكتورهاي موجود در بيماران مورد مطالعه صورت گرفت.

نتايج: در مطالعه حاضر انسفالوپاتي هايپوكسيك- ايسكميك، عفونت ها ، علل متابوليك، و خونريزي مغزي به ترتيب شايع ترين علل تشنج بودند. شايع ترين زمان بروز تشنج در نوزادان رسيده، روز اول و در نوزادان نارس، روز دوم تولد بود. (021/0=P) از نظر پاسخ به درمان، نوزادان رسيده اكثرا با يك دارو و نوزادان نارس با دو دارو كنترل شده بودند. (005/0=P) طبق نتايج حاصل از آناليز چند متغيري كه با استفاده از آزمون آماري Logistic Regression انجام شد در نوزادان نارس، وزن كمتر از 5/1 كيلو (P <0/001)و جنس پسر (012/0P)، اما در نوزادان رسيده، وزن كم براي سن حاملگي (001/0=P)(SGA) ، تولد به روش سزارين (005/0P) فرزند اول بودن (01/0=P) جنس پسر (017/0=P)، به عنوان مهمترين ريسكفاكتورهاي تشنج نوزادي شناخته شدند.

نتيجه گيري: طبق مطالعه حاضر شايع ترين علت تشنج در گروه مورد مطالعه انسفالوپاتي هايپوكسيك ايسكميك بوده، و وزن كم تولد ريسك فاكتور مهمي در افزايش تشنجات نوزادي در نوزادان رسيده و نارس مي باشد.

از طرفي به دليل بالا بودن انسيدانس تشنج در بيمارستان مورد مطالعه و نيز بروز بيشتر تشنج در نوزادان سزاريني و پاريتي اول، مطالعات گسترده در اين زينه توصيه مي شود.

واژه هاي كليدي:تشنج، نوزاد، اتيولوژي