بيم و اميد انسان در دوران كودكي و پس از آن در خصوص رزق و روزي

دكتر سعيد سعيدي رضواني (متخصص بيماري‌هاي كودكان و نوجوانان)

يكي از مسائلي كه هر انسان در دوران كودكي و پس از آن با دو ديدگاه مختلف نسبت به آن بيم و اميد دارد مسئله رزق و روزي است. انساني كه حتي قبل از تولد با اين مسئله برخورد دارد، روز به روز با گذشت زمان ديدگاهش در اين خصوص تغيير مي‌كند. در نخستين مرحله آن‌گاه كه به صورت جنيني در رحم مادر بود و خداوند مهربان او را در آن آرامگاه امن دور از گزند سرما و گرما نگه داشت و از رزقي درخور آن حالت برخوردار ساخت. آن‌گاه چون به صورت نوزادي فاقد هر گونه نيرو و توان وارد اين جهان شد، خداوند رئوف كه يك در از درهاي روزي به حكمت بر روي او بسته بود به آيين رحمت، دو در ديگر از رهگذر مادر بر او بگشود. پس آن‌گاه كه دوران فطام به سر رسيد و شير مادر بر او تلخ گشت، دل‌هاي پدر و مادر مسخر و مطيع او ساخت تا بي‌اختيار و بي‌دريغ در تغذيه و پرورشش بكوشند و گواراترين لقمه‌ها را با شعف دل و طيب خاطر از خود باز گيرند و در كام او نهند. ليكن اين كودك پاك كه براي روزي‌‌اش هيچگاه فكر نمي‌كرد و ترسي به دل راه نمي‌داد، چون به سن رشد و تعقل برسد و خود مسئول تأمين زندگي و كسب معاش خويش گردد همگي اين سوابق را از ياد ببرد و زندگي را بر خود سخت بگيرد و نسبت به پروردگار مهربان رزاق و مهربان خود بدگمان شود و از سر بخل، حقوق خلق و خالق را از مال خود دريغ كند و از بيم فقر و هول تنگدستي موهوم و به علت سوء ظن به وعده انعام و اكرامي كه خدواند در دو جهان به او داده بر خود و اهل و عيال خويش سخت بگيرد و بدين ترتيب اميد عاقلانه او در دوران كودكي‌اش به بيمي جاهلانه مبدل مي‌شود.