خلاصه :
سابقه : درعين حاليكه تغذيه خوراكي دربيماران بهترين روش تغذيه است ولي درشرايط خاص استفاده از تغذيه وريدي براي نجات بيمار اجتناب ناپذير است و براي انجـــام تغذيه وريدي دستيابي به وريد مركزي ضروري است . براي دستيابي به وريد مركـزي از عروق نواحي مختلف بدن استفاده شده است كه ما آنرا از طريق وريد دلتوپكتورال تجربه كرده و نتايج آنرا بررسي كرده ايم .
روش: يك مطالعه پروسپكتيو تصادفي در بيماران با نياز به تغذيه وريدي انجام شده است كه در تعدادي از بيماران ( 12 بيمار ) از سي بيمار كه طي مدت 6 ماه درسال 1381 درمركز طبي كودكان تهران از وريد دلتوپكتورال جهت دستيابي به وريد مركزي استفاده شده است و نتايج بدست آمده با گروه ديگري از بيماران( 18 بيمار) كه از ساير وريــــــدها( ژوگولر، ساب كلاوين و سافن ) استفاده شده ، مقايسه گرديده است .
نتايج : 30 بيمار به مدت 6 ماه مورد كاتتريزاسيون جهت دست يابي به وريد هاي مركزي به روش پركوتانه (seldinger ) ، كات دان ، اكسپوز وريد و روش (seldinger) قرار گرفتند و نتايج بدست آمده ثبت شده و مشخص شد كه زمان عمل و ميزان خونريزي درروش كات دان دلتوپكتورال كوتاهتر بوده و نيز انجام آن نياز به وسايل روش پركوتانه ( seldinger ) نداشته و عوارض بعد از كاتتريزاسيون مانند پنوموتوراكس ، هموتوراكس و ترومبوز ديده نشد.
نتيجه گيري : اينكه روش كات دان دلتوپكتورال درچين دلتوپكتورال ناحيه شانه مي تواند يك روش جايگزين براي دست يابي به وريد هاي مركزي با عوارض كمتر باشد .